القصيدة دى تاليف ا/صباح ضاحى احمد.. مدرسة لغة عربية
_ ايام زمان _
فين يا ناس ايام زمان
لو الانسان يفضل انسان
عقل وروح ومعاه وجدان
فلاح فى ايده الفاس يزرع فى الغيطان
ويخلص الطبيب فى نقذة العيان
ومدرس يرجع بيته من التعب شقيان
والعامل فى مصنعه فى جبهته عرقان
ويرجع اخر الليل يشوف ابنه سهران
على لمبته الفلاحى يدوب شعاعها يبان
حياتهم الصفية وقلوبهم فيها ايمان
وسط الهوا والمية والغل ما له مكان
روح البساطة فيهم
ده نظام من الرحمن
لكن فى دى الايام نقول الحياه العصرية
يا خسارة الف خسارة على الضمير والنية
بقينا نبنى حياتنا على الغش ولانانية
كله يفكر فى نفسه وينسى حتى الجارة
لو باع حتى مبادؤه
ولا يحس بمرارة
ضميره مات خلاص بقى يدوس على الناس عشان حالته المادية
يشهد شهادة زور او مرة ظلمه يجور يلف الزمن ويدور
وفى النهاية بتحفظ القضية
الجمعة مايو 13, 2011 12:58 am